شب است و چهره ماتم به خواب می بینم

شب است و چهره ی ماتم به خواب می بینم

داراب فروردین ۱۳۸۴

شب است و چهره ی ماتم به خواب می بینم
خـــــرابه خــــانه ی دل را خـــراب مــــی بینـــم
تمـــام عـــمر بـه دنـــبال کهکـــشــان گــشتــم
نـــدیــــده گمشـــده ام را شـــهاب می بیــــنم
ز سوز سینه ی مردم به چهار ســــوی جــهان
زمــــیـــن ســـوخـــته در التــــهاب می بیــنـــم
به پیــــچ و تاب ثانیه ســــرعت گرفته فاصله ها
هـــنوز ثانــــیــــه در پیـــچ و تـــاب مــی بینــــم
ز اوج بــــدگــــهران فتــــنه مـی شــــود جــــاری
به قــــعر اهــــل نــــظر در نــــاب مـــــی بینــــم
حـــــقیقــــتی نبــود تــــا عیـــــان کـــــنم آنــــرا
تمـــــام دور و بـــــرم را ســـــراب مـــی بـــــینم
کــه تــــا رهــا شــوم از دست بــــودن دلــگیــــر
روان همیـــشه خــــودم را حبــــاب می بیــــنم
عنـــــان عــــقل به احســــــاس داده ای فتــــاح
غـــــلط برفتـــــه و راهــــــم صــــواب می بینــــم
10 نظر
  از فتاح بحرانی
 حقیقتی نبودد تا عیاان کنم تن را
www.fbahrani.blogsky.com